به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از مهر ، در ساعات پایانی شب گذشته پلیس راهور تهران بزرگ اعلام کرد: با توجه به اعلام کارگروه اضطرار آلودگی هوا در استانداری تهران، طرح زوج و فرد فردا از ۶:۳۰ صبح تا ساعت ۲۰:۳۰ از در منازل در تهران اجرا می‌شود.

این موضوع گلایه تهرانی‌ها را به همراه داشته است. چرا که نه تنها این مساله بسیار دیر اعلام و باعث شده امروز صبح بسیاری از شهروندان بدون اطلاع خودروهای خود را از منزل خارج کنند بلکه شاخص آلودگی هوا هم در وضعیت قرمز نبوده است و مدارس، ادارات و دانشگاه‌ها هم تعطیل نیست. روز قبل هم هوای تهران قابل قبول بود؛ همچنین هواشناسی طی اطلاعیه‌ای اعلام کرد: چهارشنبه بارش‌ها در تهران به‌صورت رگباری تا شدید همراه با رعد و برق و وزش باد شدید خواهد بود و در ارتفاعات بالادست هم بارش برف محتمل است.

ورود به طرح زوج و فرد جریمه ۲۰۰ هزار تومانی برای رانندگان به همراه دارد و یکی از سخت‌ترین طرح‌های ترافیکی محسوب می‌شود چرا که مدت زمان اجرای آن بسیار طولانی و محدوده اجرا نیز بسیار گسترده و از در منازل است.

بر اساس اعلام شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، پایتخت از ابتدای امسال تاکنون ۶ روز هوای پاک، ۱۲۴ روز هوای قابل قبول، ۱۱۰ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس، ۲۰ روز هوای ناسالم، ۲ روز هوای بسیار ناسالم و ۲ روز هوای در شرایط خطرناک داشته است. لذا تهران از ابتدای سال ۱۳۴ روز آلوده بوده و با توجه به تغییر نکردن شرایط احتمال تداوم آلودگی زیاد است لذا اجرای طرح زوج و فرد در روزهای آلوده بدون توجه به اجرای کامل قانون هوای پاک و افزوده نشدن حمل و نقل عمومی، مُسکن سطحی برای درد آلودگی هوا و نقره داغ شدن شهروندان است.

همچنین بسیاری از شهروندان می‌گویند در روزهایی که طرح زوج و فرد اجرا می‌شود تاکسی‌های اینترنتی هم فعالیت کمتری دارند چرا که آنها هم واهمه جریمه شدن و توقیف ساعتی خودروی خود را دارند.

برخی شهروندان هم می‌گویند تکلیف آنها که بسته‌های ورود به طرح ترافیک را گرفته‌اند چه می‌شود هم طرح را رزرو کرده و هم یک روز در میان جریمه می‌شوند.

از طرفی اجرای این طرح صدای رانندگان سرویس مدارس را هم در آورده، برای آنها هم پیامک جریمه برایشان ارسال شده البته پلیس راهور اعلام کرده آموزش و پرورش موظف است لیست پلاک‌های سرویس مدارس را به شهرداری تهران اعلام کند و شهرداری اطلاعات کامل سرویس مدارس را در اختیار پلیس راهور قرار دهد تا امکان تردد برای این دسته از خودروها فراهم شود. این در حالی است که هنوز بسیاری از سرویس‌های مدارس برچسب دریافت نکرده‌اند. همچنین تکلیف جریمه‌های قبلی آنها هم معلوم نیست و آموزش و پرورش هم اقدامی برای ارسال پلاک آنها نکرده لذا در این شرایط اقتصادی این موضوع رنج مضاعف برای آنها شده است.

همچنین نتیجه اجرای طرح زوج و فرد و تأثیر آن برای شهروندان اعلام نشده و همین موضوع نیز سبب شده دامنه انتقادات از اجرای طرح گسترده‌تر شود. لذا اعضای کارگروه آلودگی هوا باید هر چه سریع‌تر تکلیف این طرح را مشخص کنند و اگر قرار است این طرح تا پایان سال اجرا شود تکلیف رانندگانی که مجبورند روزانه در شهر تردد کنند مشخص شود و اطلاع رسانی‌ها زودهنگام و دقیق باشد.

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از مهر ، در دنیای مدرن، انسان چنان در میان انبوهی از تولیدات صنعتی و تغییرات فناورانه احاطه شده است که گویی به اجبار در سیطره ابزارهای ساخت دست خود قرار گرفته است. این وضعیت که با تولید انبوه و متنوع شناخته می‌شود، اگرچه موتور محرک رشد اقتصادی و رفاه بوده، اما به موازات آن، بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی تاریخ بشر را رقم زده است.

طی قرن‌ها، دو مقوله «حقوق بشر» و «محیط زیست» در ذهن بشر به صورتی جداگانه و با ارتباطی ضعیف مطرح بودند، اما تحولات شگرف در روابط بین‌الملل و بحران‌های اقلیمی باعث شد تا ابعاد رابطه انکارناپذیر و ناگسستنی بین این دو آشکار شود. امروزه آلودگی محیط زیست تنها یک مسئله فنی نیست، بلکه موضوعی است که سرنوشت بشر را از بنیان متحول می‌کند و مستقیماً «حق بر محیط زیست سالم» را که اکنون به عنوان یکی از حقوق اساسی بشر شناخته می‌شود، تهدید می‌کند. واقعیت‌های دنیا و شرایط فعلی زندگی گویای نوعی رابطه متقابل است: از یک سو تخریب محیط زیست باعث پایمال شدن حقوق بنیادین انسان مانند حق حیات و سلامت می‌شود و از سوی دیگر، رعایت حقوق بشر پیش‌نیاز وجود محیط زیستی سالم است.

از اعلامیه استکهلم تا نسل سوم حقوق بشر

رابطه میان حقوق بشر و محیط زیست یک شبه شکل نگرفته است. اعلامیه ۱۹۷۲ استکهلم نقطه عطفی در این مسیر بود که با ایجاد اساس رهیافت زیست‌محیطی نسبت به حقوق بشر، تصریح کرد که انسان دارای حق بنیادین آزادی، برابری و شرایط مناسب زندگی در محیطی است که کیفیت آن امکان زندگی با کرامت و سعادتمند را فراهم کند. این اعلامیه مسئولیت حفاظت و بهبود محیط زیست را برای نسل‌های حاضر و آینده بر دوش بشر نهاد و رابطه مستقیمی بین حقوق انسان و کیفیت محیط زیست قائل شد.

در چارچوب نظریه‌پردازی‌های حقوقی، اندیشمندان حق برخورداری از محیط زیست سالم را در زمره «نسل سوم حقوق بشر» یا حقوق همبستگی طبقه‌بندی می‌کنند. در حالی که نسل اول حقوق بشر بر حقوق مدنی و سیاسی و نسل دوم بر حقوق اقتصادی و اجتماعی تمرکز داشتند، نسل سوم بستری را فراهم می‌کند که در آن توسعه و محیط زیست در هم می‌آمیزند. برخی نظریه‌پردازان مانند آلن بویل معتقدند رابطه این دو حوزه باید از سه زاویه دیده شود: نخست، استفاده از حقوق مدنی و سیاسی (مانند حق دسترسی به اطلاعات و دادرسی) برای حفاظت از محیط زیست؛ دوم، تلقی محیط زیست سالم به عنوان یک حق اجتماعی و اقتصادی؛ و سوم، توجه به کیفیت محیط زیست به عنوان یک حق جمعی و همبستگی.

این تکامل مفهومی در اسناد بعدی نیز بازتاب یافت. بیانیه ریو (۱۹۹۲) انسان را محور توسعه پایدار دانست و حفاظت از محیط زیست را جزو جدایی‌ناپذیر روند توسعه معرفی کرد. همچنین کنوانسیون آرهوس به عنوان سندی پیشرو، بر «حقوق رویه‌ای» تأکید کرد که شامل دسترسی به اطلاعات محیط زیستی، مشارکت عمومی در تصمیم‌گیری‌ها و دسترسی به عدالت است. این اسناد نشان می‌دهند که جامعه جهانی به تدریج پذیرفته است که بدون محیط زیست سالم، سایر حقوق بشری از جمله حق حیات، سلامت، خوراک و آب قابل تحقق نیستند.

محیط زیست به عنوان بستر تحقق حقوق بشر و چالش تولید

ارتباط میان این دو حوزه یک ارتباط انتزاعی نیست، بلکه در واقعیت‌های ملموس تولید و صنعت ریشه دارد. تولید صنعتی، علیرغم نقش حیاتی در اقتصاد، سهم عمده‌ای در نقض حقوق بشر از طریق تخریب محیط زیست دارد. آلودگی‌های ناشی از تولید که اغلب به دلیل فقدان استاندارد، بی‌کیفیتی محصولات و عدم کنترل ایجاد می‌شوند، مستقیماً سلامت جسمی و روانی شهروندان را هدف قرار می‌دهند. صنایع مختلف از نیروگاه‌های حرارتی و پتروشیمی گرفته تا صنایع نساجی و مد، با انتشار گازهای سمی، آلودگی آب و خاک و تولید پسماندهای تجزیه‌ناپذیر، حق دسترسی به محیط زیست سالم را نقض می‌کنند.

به عنوان مثال، صنعت مد به عنوان دومین صنعت آلوده‌کننده جهان، یا صنعت پلاستیک با تولید مواد تجزیه‌ناپذیر، نمونه‌های بارزی از نحوه تعارض منافع اقتصادی کوتاه‌مدت با حقوق بنیادین بشر هستند. آلودگی هوا ناشی از حمل‌ونقل و ذرات معلق، سالانه میلیون‌ها مرگ زودرس را رقم می‌زند که این خود نقض آشکار «حق حیات» است. در واقع، هر گونه تصمیم‌گیری در فعالیت‌های توسعه‌ای که بدون توجه به ملاحظات زیست‌محیطی انجام شود، به مثابه پایمال کردن حقوق بشر است.

از دیدگاه حقوقی، این همبستگی به معنای آن است که دولت‌ها و تولیدکنندگان مسئولیت دارند. در نظام‌های حقوقی ملی مانند ایران، اگرچه اصل ۵۰ قانون اساسی حفاظت از محیط زیست را وظیفه‌ای عمومی تلقی کرده است، اما چالش‌های اجرایی و ضعف در استانداردها همچنان باقی است. قوانین توسعه‌ای پنج‌ساله در ایران تلاش کرده‌اند الزاماتی را برای ارزیابی اثرات زیست‌محیطی و کاهش آلاینده‌ها وضع کنند، اما آلودگی ناشی از تولید همچنان به دلیل پایین بودن استانداردها و ناهماهنگی سیاست‌ها رو به گسترش است.

رویه قضائی و تحول در مسئولیت‌های حقوقی

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این همبستگی، بازتاب آن در رویه قضائی دادگاه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی است. دادگاه اروپایی حقوق بشر در پرونده‌های متعددی نشان داده است که چگونه آلودگی‌های زیست‌محیطی می‌توانند حقوقی مانند «حق بر زندگی خصوصی و خانوادگی» (ماده ۸ کنوانسیون اروپا) را نقض کنند.

در قضیه «لوپز آسترا علیه اسپانیا»، دادگاه حکم داد که آلودگی ناشی از کارخانه‌های چرم‌سازی و پسماند، باعث نقض حقوق شاکی شده است، حتی اگر سلامتی او مستقیماً به خطر نیفتاده باشد. همچنین در قضیه «گرا علیه ایتالیا»، عدم اطلاع‌رسانی دولت درباره خطرات یک کارخانه شیمیایی، نقض حق زندگی خصوصی تلقی شد. این آرا نشان می‌دهند که دادگاه‌ها به تدریج پذیرفته‌اند که آلودگی صوتی، بوی نامطبوع و خطرات صنعتی می‌توانند مانع بهره‌مندی افراد از خانه و زندگی خصوصی‌شان شوند و دولت‌ها موظف به برقراری توازن میان منافع اقتصادی جامعه و حقوق افراد هستند.

در سطح بین‌المللی، دیوان بین‌المللی کیفری (ICC) نیز با چالش‌هایی روبروست. اساسنامه رم به طور صریح «جرم زیست‌محیطی» را به عنوان یک جرم مستقل شناسایی نکرده است و تنها در ذیل جرایم جنگی به تخریب گسترده محیط زیست اشاره دارد. با این حال، تحولات اخیر نشان‌دهنده تغییر رویکرد است. دادستانی دیوان در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که جرایمی که منجر به تخریب محیط زیست، بهره‌برداری غیرقانونی از منابع طبیعی و سلب مالکیت از زمین شوند را در اولویت قرار خواهد داد. پرونده‌هایی مانند انتقال اجباری مردم در کامبوج به منظور فعالیت شرکت‌های چندملیتی، دریچه‌ای جدید برای پیگرد تخریب محیط زیست تحت عنوان «جرایم علیه بشریت» گشوده است. این رویکرد می‌تواند راهی برای پاسخگو کردن شرکت‌های بزرگ و دولت‌ها در قبال پروژه‌های توسعه‌ای مخرب باشد.

در حقوق داخلی، مبانی سنتی مسئولیت مدنی مانند «نظریه تقصیر» برای جبران خسارات زیست‌محیطی ناکارآمد هستند. در نظریه تقصیر، زیان‌دیده باید تقصیرِ آلوده‌کننده را اثبات کند که در موارد پیچیده آلودگی صنعتی بسیار دشوار است. از این رو، گرایش به سمت «مسئولیت محض» و «استناد عرفی» در حال افزایش است. بر این اساس، صرفِ ایجاد آلودگی و ورود ضرر، فارغ از اینکه تولیدکننده مقصر باشد یا تمام استانداردها را رعایت کرده باشد، موجب مسئولیت است. این رویکرد با هدف بازدارندگی و وادار کردن صنایع به درونی‌سازی هزینه‌های زیست‌محیطی همخوانی بیشتری دارد. تولیدکننده باید بداند که «عامل آلودگی» مسئول است و باید وضعیت را به حالت سابق بازگرداند یا خسارت را جبران کند.

چالش‌های عصر حاضر در پیوند حقوق بشر و محیط زیست

علیرغم پیشرفت‌های نظری و قضائی، چالش‌های جدی در مسیر تحقق همبستگی کامل حقوق بشر و محیط زیست وجود دارد. به رسمیت شناختن ارتباط رسمی بین این دو حوزه، بر پیچیدگی‌ها می‌افزاید. مشخص نبودن حدود و مرزهای این ارتباط می‌تواند منجر به قربانی شدن هر یک از دو موضوع شود. دولت‌ها اغلب نگرانند که پذیرش رسمی این ارتباط، سیل دعاوی حقوقی را علیه آن‌ها و برنامه‌های توسعه‌ای‌شان به راه اندازد.

بسیاری از کشورهای در حال توسعه، اولویت را به رشد اقتصادی و تولید می‌دهند و استانداردهای زیست‌محیطی را مانعی بر سر راه توسعه می‌بینند. این دیدگاه باعث می‌شود که در اسناد بین‌المللی، زبان به کار رفته درباره تعهدات زیست‌محیطی گاهی مبهم و غیرالزام‌آور باشد. مقاومت در برابر واژه‌هایی مانند «توسعه به عنوان حق» یا «حق بر محیط زیست سالم» از سوی برخی قدرت‌های اقتصادی مانند ایالات متحده آمریکا نیز ناشی از همین نگرانی‌های اقتصادی است.

در کشورهایی مانند ایران، قوانین و مقررات زیست‌محیطی وجود دارد مانند قانون هوای پاک یا استانداردهای ملی، اما در عمل با چالش‌های اجرایی، مدیریت بخشی و موازی‌کاری روبروست. استانداردها اغلب به‌روز نیستند و با سرعت تغییرات فناوری و الگوهای جدید تولید هماهنگ نشده‌اند. تولیدات صنعتی همچنان از مواد تجزیه‌ناپذیر استفاده می‌کنند و فرآیندهای تضمین کیفیت که باید شامل ملاحظات زیست‌محیطی باشند، به طور کامل نهادینه نشده‌اند.

علاوه بر آن در مجامع بین‌المللی، مباحث حقوق بشری و زیست‌محیطی به شدت سیاسی می‌شوند. حساسیت‌های سیاسی دولت‌ها نسبت به حاکمیت ملی و بهره‌برداری از منابع، مانع از نیل به تفاهم‌نامه‌های قوی و الزام‌آور می‌شود.

چالشی دیگر، گذار از نگاه انسان‌محور به نگاه زیست‌محور است. مفهوم «حق طبیعت» که برای موجودات جاندار و بی‌جان (مانند رودخانه‌ها و جنگل‌ها) حق حیات قائل است، هنوز در حد یک انگاره نظری باقی مانده و وارد اسناد رسمی بین‌المللی نشده است. پذیرش اینکه طبیعت دارای حق ذاتی است و انسان حق دست‌اندازی بی‌رویه به آن را ندارد، نیازمند تحولی بنیادین در نظام‌های حقوقی و فکری بشر است.

راهکارها و چشم‌انداز آینده

برای عبور از این چالش‌ها و تضمین بقای بشر، ناگزیر به اتخاذ رویکردهای نوین و جامع هستیم. راهکارها باید هم در سطح سیاست‌گذاری کلان و هم در سطح فنی و حقوقی پیگیری شوند.

سیاست‌ها باید از مدل «جبران خسارت» به مدل «پیشگیری» تغییر یابند. اصل احتیاط حکم می‌کند که حتی در صورت نبود قطعیت علمی، از فعالیت‌هایی که احتمال آسیب جدی به محیط زیست دارند جلوگیری شود. در حوزه تولید، این به معنای وضع قوانین سخت‌گیرانه، تعلیق جواز صنایع آلاینده و جرم‌انگاری تخریب محیط زیست است.

تولیدات باید بر اساس «طراحی سبز» و چرخه‌های عمر محصول بازنگری شوند. استفاده از مواد تجدیدپذیر، انرژی‌های پاک و فناوری‌های نوین برای به حداقل رساندن پسماند و آلودگی ضروری است. استانداردها باید نه به عنوان یک انتخاب تجاری، بلکه به عنوان یک الزام حقوقی برای ورود به بازارها تلقی شوند.گذار از نظریه تقصیر به مسئولیت محض و استناد عرفی در دادگاه‌های داخلی ضروری است. عامل آلودگی باید بدون نیاز به اثبات تقصیر، مسئول جبران خسارت و بازسازی محیط زیست شناخته شود. این امر هزینه تخریب محیط زیست را بالا برده و به عنوان یک اهرم اقتصادی بازدارنده عمل می‌کند.

گسترش صلاحیت دیوان بین‌المللی کیفری برای رسیدگی به جرایم زیست‌محیطی در زمان صلح (مانند زمین‌خواری‌های گسترده و جنگل‌زدایی) می‌تواند گامی مؤثر در مبارزه با بی کیفرمانی شرکت‌های بزرگ و دولت‌ها باشد. تضمین دسترسی شهروندان به اطلاعات زیست‌محیطی و دادگاه‌هاقدرت نظارت عمومی را افزایش می‌دهد و دولت‌ها را پاسخگوتر می‌کند.

رابطه بین حقوق بشر و محیط زیست یک واقعیت انکارناپذیر است که فراتر از مرزهای سیاسی و ملاحظات دیپلماتیک قرار دارد. با افزایش پیچیدگی‌های زندگی و تداوم تخریب محیط زیست، بشر چاره‌ای جز سر فرود آوردن در برابر این واقعیت ندارد که نقض حقوق طبیعت، در نهایت به نقض حقوق خود او منجر می‌شود. تولید و توسعه اقتصادی اگرچه برای رفاه بشر ضروری هستند، اما اگر در چارچوب توسعه پایدار و با رعایت استانداردهای زیست‌محیطی انجام نشوند، به ضد خود تبدیل شده و حق حیات را تهدید می‌کنند.

آینده حقوق بشر در گرو «سبز شدن» آن است. این به معنای پذیرش حق بر محیط زیست سالم به عنوان یک حق بنیادین، مسئولیت‌پذیری سخت‌گیرانه تولیدکنندگان در قبال آلودگی، و استفاده از ابزارهای حقوقی ملی و بین‌المللی برای حفاظت از سیاره زمین است. حتی اگر بر این باور باشیم که طبیعت در تسخیر انسان است، این تسخیر نباید توجیهی برای بهره‌برداری ناپایدار باشد، چرا که انسان برای بقای خود به محیط زیستی سالم نیاز دارد و بدون آن، سخن گفتن از آزادی، کرامت و حقوق بشر بی‌معنا خواهد بود.

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ ،عبدالحمید قدیریان هنرمند نقاش در گفتگو با خبرنگار مهر در تشریح اهداف نمایشگاه انفرادی آثار خود با عنوان «نورآمد» بیان کرد: مجموعه آثار نمایشگاه «نورآمد» که شامل نقاشی‌هایی از سال ۱۳۶۱ تا همین اواخر است، تلاشی برای ثبت «سند تصویری الهی» در تاریخ انقلاب اسلامی ایران محسوب می‌شود. هدف اصلی من، شهرت هنری نیست بلکه این آثار، جستجویی برای یافتن «صاحب انقلاب» است.

وی گفت: هدف اصلی نمایشگاه این است که منِ هنرمند، از اهل علم استفاده کنم و راهم را به سمت آینده پیدا کنم. تابلوها مجموعه‌ای از لحظاتی هستند که من احساس نصرت جامعه را توسط خداوند تجربه کردم. در اصل، این مجموعه یک سند تصویری از دست خداوند است.

قدیریان تصریح کرد: من متعهد به انقلاب اسلامی هستم نه به نقاشی. موضوع من، هنرمند شدن نیست؛ بلکه یافتن رد پای صاحب این انقلاب است که امام فرمودند: «این انقلاب صاحب دارد». از سال ۶۲ تاکنون، هر واقعه‌ای را که اتفاق افتاده، ثبت کرده‌ام تا به مخاطب بگویم خداوند داستان را پیش می‌برد و رفتار ما باید در مقابل این هدایت الهی، مناسب و آگاهانه باشد.

وی با اشاره به تضاد بین حمایت‌های الهی و عملکرد جامعه، عنوان کرد: در تابلوها مشاهده می‌شود که در مقاطع مختلف، خدا دست ما را گرفته است، اما ما بدترین رفتار یا بی‌توجهی را در قبال این لطف نشان داده‌ایم. این بی‌هویتی و سرگردانی که امروز در میان مسئولان نیز دیده می‌شود، عجیب است.

قدیریان در مقایسه با دوران پیش از انقلاب، رفتار امام خمینی (ره) را نمونه‌ای از حرکت مطمئن و سریع دانست و بیان کرد: دلیل این حرکت، نگاه به خدا بود. همان‌طور که رهبر انقلاب نیز تأکید می‌کنند؛ «إِنَّ مَعِیَ رَبِّی» (من با پروردگارم هستم). این نگاه، منشأ اطمینان و عدم نگرانی است.

وی در تشریح منبع الهام‌بخش آثارش بر مفهوم «نور خدا» به عنوان عامل اصلی آفرینش و تحولات بنیادین تأکید کرد و این امر را حاصل پژوهش میدانی در متن وقایع دانست، نه مطالعه صرف کتابخانه‌ای.

نور در فرم و ظهور در وقایع

این هنرمند در پاسخ به پرسشی درباره تداوم حضور نور در آثارش به مهر گفت: انقلاب ما با نور خدا ایجاد شد و من نیز در حال تعقیب همین نور هستم. نور یک مفهوم است که وارد عالم دنیا می‌شود و در نهایت به فرم تبدیل می‌شود؛ این فرم در اعمال و اتفاقات خود را نشان می‌دهد. به عنوان مثال، ناگهان می‌بینید که در مقطعی مانند پاندمی کرونا، پزشکانی که ادعا داشتند، رفتارهای شهادت‌طلبانه از خود نشان می‌دهند. این تعجب گسترده نشان می‌دهد که خداوند با نور خود بر این امور اشراف داشته است.

وی تأکید کرد که مطالعه او در این زمینه «میدانی» است و گفت: من نور خدا را در جبهه‌ها و در بهشت زهرا (س) دیده‌ام؛ نیازی به مطالعه ندارم، زیرا خداوند در آیات خود می‌فرماید به نشانه‌ها توجه کنید، نه صرفاً به کتب گذشتگان. من به تدریج خودم را در این نشانه‌ها پیدا می‌کنم.

این هنرمند نقاش تصریح کرد: نیت اصلی من در این نمایشگاه، تبیین دوباره نسبت «توحید» و «انقلاب» است. می‌خواستم بحثی را که در جامعه درباره‌اش گفتگو شکل بگیرد، دوباره راه بیندازم. اگر خدا به سفره مردم برگردد و مردم احساس کنند خدا ناظر است، بسیاری از کژی‌ها در جامعه از بین می‌رود، چراکه ما جایی دچار مشکل می‌شویم که خدا را غایب می‌بینیم؛ در حالی که هیچ فطرتی در حضور خدا راضی به کار خلاف نمی‌شود.

غزه، اربعین و وعده نابودی اسرائیل

قدیریان با نگاهی به تحولات بین‌المللی، این وقایع را دال بر هدایت الهی دانست و تاکید کرد: شما وقتی می‌بینید صهیونیست‌ها با غزه این‌گونه رفتار می‌کنند، نمی‌توانید آن را صرفاً به فرهنگ آنها نسبت دهید؛ اگر آن فرهنگ را داشتند، چرا در ۷۰ سال گذشته چنین رفتاری نداشتند؟ همچنین، بیداری مشاهده شده در آمریکا و اروپا و حیرت مردم از قلب‌هایی که متحول شده، نشان از نفوذ الهی دارد.

وی همچنین به حضور پرشور در مراسمی مانند پیاده‌روی اربعین در دل مناطق خطرناک اشاره کرد و گفت: فکر می‌کنید چه کسی این افراد را وادار می‌کند در وسط داعش بلند شوند و حرکت کنند؟

قدیریان در پایان صحبت‌هایش متذکر شد: با این دیدگاه نگاه می‌کنم و می‌بینم خدا اینجاست و آنجاست. به عنوان یک پژوهشگر، دائماً در جستجوی خدا هستم و می‌بینم که این جستجو، ما را مستقیماً به سمت نابودی اسرائیل هدایت می‌کند. این کار دست ما نیست؛ خداوند عهد کرده است و این وعده الهی محقق و اسرائیل بر اساس آن نابود خواهد شد.

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از تسنیم ، در ویژه‌ برنامه روز دانشجو که به همت بسیج دانشجویی دانشگاه تهران امروز -سه شنبه ۱۸ آذر ماه ۱۴۰۴- در دانشکده مدیریت برگزار شد با بیان اینکه بانک شهر نسبت به چهار سال گذشته تغییرات چشمگیری داشته است، اظهار کرد: بانک شهر چهار سال پیش ۲۸ هزار میلیارد تومان زیان انباشته داشت و سپرده اولیه آن حدود ۱۵۰۰ میلیارد تومان بود، اما امروز نه تنها زیان انباشته ندارد، بلکه در سال جاری ۱۶ هزار میلیارد تومان سود کرده است.

شهردار تهران با تأکید بر اینکه مقایسه بانک شهر امروز با گذشته نادرست است، افزود: این بانک پنج سال پیش جزو پنج بانک زیان‌ده کشور بود، اما اکنون به عنوان دومین بانک خصوصی کشور شناخته می‌شود.

زاکانی در ادامه با اشاره به مالکیت سهام بانک شهر توضیح داد: سهام این بانک متعلق به شهرداری تهران نیست، بلکه متعلق به شهرداری‌هاست. شهرداری تهران تنها حدود ۱۶ درصد از سهام آن را در اختیار دارد.

وی تعهد شهرداری را برای حفظ و توسعه بانک شهر به عنوان یک بانک بزرگ و فعال مورد تأکید قرار داد و گفت: ما متعهد هستیم بانک شهر را به عنوان یک بانک نمونه حفظ کنیم و امروز این بانک در زمره بانک‌های نمونه کشور قرار دارد.

در بخش دیگری از جلسه زاکانی در پاسخ به سوال دانشجویان پیرامون رویداد «هفته دیزاین تهران» با تأکید بر رویکرد ایجابی و توجه به مسائل فرهنگی شهر گفت: موضوعات فرهنگی شهر بسیار مهم است، اما آنچه که در دانشگاه اتفاق افتاد، اصلاً نسبتی با ما ندارد؛ هیچ نسبتی ندارد.

شهردار تهران افزود: اتفاقی که در دانشگاه افتاده، متولیان خاص خود را دارد. آنها اسم بی‌خود زده بودند. اصلاً ما نبودیم و این مسئله را قبلاً هم تکذیب کرده‌ایم.

زاکانی در ادامه هشدار داد: به اعتقاد من، آنچه دارد اتفاق می‌افتد، بخشی از یک سناریو برای کشور است. نسبت به آن همه باید حساس باشند و دقت داشته باشند و مواجهه منطقی کنند. افراط و تفریط خوب نیست. باید مواجهه منطقی داشته باشند تا بتوان این کار را به نحو احسن انجام داد.

شهردار تهران، در بخش دیگری از سخنان خود به اقدامات شهرداری برای مقابله با فساد اشاره کرد و گفت: فساد در شهرداری را به سه دسته تقسیم کردم: کسانی که خوردند و بردند، کسانی که در حال خوردن و بردن هستند و کسانی که به دریافت پول از مردم عادت کرده‌اند.

شهردار تهران با اشاره به دسته اول افزود: کسانی که خوردند و بردند، گفتیم باید اموال را برگردانند. در دو سال گذشته، چندده میلیارد تومان پول و اموال شهری که خورده و برده شده بود، به شهرداری بازگردانده شد.

زاکانی به یک مورد نمونه اشاره و بیان کرد: یک پرونده مربوط به فروش یک فرصت ۶۰۰ میلیارد تومانی شهری به قیمت ۳ میلیارد تومان بود که آن را پیگیری و اموال را بازگرداندیم.

وی در مورد دسته دوم اظهار داشت: برای کسانی که در حال خوردن و بردن هستند، سیستم را شفاف می‌کنیم تا کسی نتواند این کار را انجام دهد. سیستم «امضای طلایی» نخواهیم داشت و تا پایان امسال سامانه «شهریار» به صورت غیرحضوری راه‌اندازی می‌شود. این سیستم، شهرسازی را شفاف و مبتنی بر درخواست متقاضی می‌کند.

شهردار تهران در مورد دسته سوم نیز گفت: کسانی که از مردم پول می‌گیرند، اگر به دلیل نیاز مالی این کار را می‌کنند، با ایجاد اشتغال و آموزش، سعی می‌کنیم این نیاز را برطرف کنیم. در عین حال نظارت می‌کنیم، در صورت خطا اولیه ارشاد می‌کنیم و اگر تکرار شود، به شدت برخورد می‌شود. حداقل در این مدت با ۷۰۰ نفر برخورد کرده‌ایم.

وی با پرداختن به تاثیر تحریم‌ها بر عملکرد مدیریت شهری تأکید کرد: تحریم بی‌اثر نیست، حتماً اثر دارد. تحریم یک ظلم است که نباید باشد، اما وجود دارد. نکته مهم این است که ما مسیر درست را انتخاب کنیم تا بتوانیم کارها را پیش ببریم.

شهردار تهران با اشاره به موفقیت‌های شهرداری در همکاری با خارج از کشور گفت: ما توانستیم از مسیر درست، پیوستگی با خارج از کشور برقرار کنیم. حدود ۱۳ میلیارد یورو پیمان بستیم که بیش از یک میلیارد یورو از آن عملیاتی شده است.

زاکانی در بخش دیگری از سخنان خود به سیاست‌های شهرداری در حوزه حمل‌ونقل عمومی و مناسب‌سازی فضاهای شهری برای افراد دارای معلولیت و جانبازان پرداخت.

وی با اشاره به ناوگان اتوبوسرانی تهران گفت: تمام اتوبوس‌هایی که در حال حاضر خریداری می‌شوند، برای استفاده معلولین و جانبازان عزیز هستند.

شهردار تهران افزود: اتوبوس‌های برقی جدید نیز این امکانات را دارا هستند و در حوزه حمل‌ونقل عمومی، این موضوع کاملاً مورد توجه قرار گرفته است.

زاکانی در ادامه به موضوع مناسب‌سازی معابر شهری اشاره کرد و گفت: در حوزه شهرسازی هم الگوی مناسب‌سازی را دنبال می‌کنیم و معابر را برای عزیزان توان‌یاب مناسب‌سازی می‌کنیم تا بتوانیم خدمت مناسبی به آنها ارائه دهیم.

شهردار تهران در پاسخ به مطالبات دانشجویان با اشاره به مسئله خوابگاه‌های دانشجویی گفت: ما پیشنهاد جدیدی به وزارت علوم ارائه کرده‌ایم و تفاهمنامه‌ای نوشته‌ایم. پیشنهاد ما برای آینده این است که به سمت مولدسازی برویم.

وی افزود: طرح این است که خوابگاه‌هایی که داخل شهر تهران هستند؛ یا در داخل دانشگاه‌ها و یا در جوار دانشگاه‌ها ساخته شوند. به عبارتی دانشگاه‌ها باید ظرفیت‌سازی کنند و این خوابگاه‌ها را بسازند تا دانشجویان در اطراف دانشگاه مستقر شوند. دانشجوها اگر در مجاورت دانشگاه باشند، خدمات را به درستی دریافت می‌کنند. این طرح به نفع دانشگاه است چون دانشجویان به دانشگاه نزدیک می‌شوند و مسیر ارائه خدمات نیز کوتاه‌تر می‌شود.

زاکانی همچنین به همکاری با دانشگاه تهران اشاره و بیان کرد: با ریاست محترم دانشگاه تهران تفاهم کرده‌ایم که مسیری بین دو خوابگاه‌ دانشجویی و ایستگاه مترو بوستان گفتگو ایجاد شود. این مسیر به صورت پیاده‌راه بوده و جنبه تفرجگاهی نیز خواهد داشت تا دانشجویان بتوانند به راحتی تردد کنند.

وی در پایان تأکید کرد: این تفاهم‌نامه دو هفته است که منعقد شده و برای آینده طراحی شده است. بحث ما درباره خوابگاه نیست، بلکه درباره مولدسازی و بهبود دسترسی‌های دانشجویی است.

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از تسنیم  ، رئیس جمهور آمریکا بار دیگر ادعا کرد که «قیمت‌ها بسیار پایین آمده‌اند». اما در واقع، قیمت‌ها در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ افزایش یافته است.

طبق بررسی اخیر سی‌ان‌ان، شاخص قیمت مصرف‌کننده نشان می‌دهد که میانگین قیمت‌ها در ماه سپتامبر (شهریور) ۱.۷ درصد بیشتر از ژانویه (دی- بهمن) بوده است.

در ماه سپتامبر ۰.۳ درصد افزایش در قیمت مصرف‌کننده وجود داشته است که عمدتا به دلیل افزایش ۴.۱ درصدی قیمت بنزین بوده است. قیمت‌ها در سپتامبر امسال در مقایسه با سپتامبر ۲۰۲۴، ۳ درصد بیشتر بوده است.

او همچنین بدون ارائه مدرکی ادعا کرد که هزینه بوقلمون‌های روز شکرگزاری در مقایسه با دوران بایدن ۳۳ درصد کاهش یافته است.

ارزیابی تغییرات در هزینه‌های روز شکرگزاری دشوار است: فدراسیون دفتر کشاورزی آمریکا، یک گروه لابی‌گر، ادعا کرد که قیمت هر پوند (۴۵۰ گرم) بوقلمون منجمد امسال ۱۶ درصد کاهش یافته است، اما قیمت عمده‌فروشی بوقلمون به طور قابل توجهی در حال افزایش است.

لس‌آنجلس تایمز در گزارشی در مورد قیمت‌های روز شکرگزاری، با استناد به یک شرکت تحقیقات بازار که قیمت‌های هفتگی فروشگاه‌ها را بررسی می‌کند، اعلام کرد که هزینه یک سبد شامل ۱۱ قلم از غذاهای اصلی روز شکرگزاری ۴.۱ درصد بیشتر از سال گذشته است.

در یک اقدام قابل توجه، ترامپ ادعاهای دروغین خود را در مورد ایلهان عمر، نماینده مینه سوتا، تکرار کرد و باعث شد جمعیت حاضر در محل، شعار بیگانه هراسانه «او را برگردانید!» سر دهند.

رئیس جمهور در حمله‌ای نژادپرستانه علیه الهان عمر، نماینده مسلمان کنگره و سومالیایی‌ها، به دروغ ادعا کرد که او «به طور غیرقانونی» در آمریکا است. اما عمر در کودکی از جنگ داخلی فرار کرد، به عنوان پناهنده به ایالات متحده آمد و در سال ۲۰۰۰ شهروند این کشور شد.

ترامپ همچنین ادعا کرد که کشورهایی مانند سومالی «کثیف، منزجرکننده و غرق در جرم و جنایت» هستند. وی این عبارت را که در دوره اول ریاست جمهوری‌اش رسوایی به بار آورده بود، تکرار کرد و برخی کشورها را «چاه مستراح» خواند.

ترامپ به دروغ ادعا کرد که قبل از روی کار آمدن او، «۱۰۰٪ از کل مشاغل جدید و خالص» در ایالات متحده به «مهاجران» و «افرادی که به طور غیرقانونی وارد کشور شده‌اند» اختصاص یافته است.

این ادعایی نادرست بود که او سال گذشته اغلب در مبارزات انتخاباتی تکرار می‌کرد. طبق بررسی سی ان ان، تعداد کارگران متولد خارج از کشور با سرعت بیشتری نسبت به کارگران متولد ایالات متحده در دولت قبلی افزایش یافته است، اما این ادعا که همه مشاغل جدید به مهاجران، چه قانونی و چه غیرقانونی، اختصاص یافته، بی‌اساس است.

او همچنین به دروغ ادعا کرد که «کل جمعیت زندانیان» ونزوئلا و جمهوری کنگو «به کشور ما سرازیر شده‌اند.»

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از تسنیم  ، بررسی نقشه‌های همدیدی و آینده‌نگری سازمان هواشناسی نشان می‌دهد امروز چهارشنبه ۱۹ آذرماه ۱۴۰۴ در نوار غربی و دامنه‌های جنوبی البرز در استان‌های قزوین، البرز و تهران، غرب اصفهان، فارس و غرب سواحل دریای خزر، ابرناکی و بارش باران و در مناطق سردسیر و ارتفاعات بارش برف پیش‌بینی می‌شود، همچنین در مناطق غرب، جنوب‌ غرب و جنوب کشور رگبار، رعدوبرق و وزش باد شدید روی خواهد داد.

فردا پنجشنبه در جنوب غرب کشور و غرب استان‌های اصفهان، فارس و بوشهر، ابرناکی و بارندگی ادامه دارد و در سایر مناطق کاهش می‌یابد. بعدازظهر پنجشنبه در مناطقی از غرب، مرکز، دامنه‌های جنوبی البرز، سواحل دریای خزر و برخی نقاط شرق و شمال شرق، بارش باران گاهی رعدوبرق، وزش باد و کاهش نسبی دما پیش‌بینی می‌شود.

جمعه در سواحل دریای خزر، ارتفاعات البرز، خراسان شمالی، شمال خراسان رضوی و در جنوب غرب کشور بارش ادامه خواهد داشت. بعدازظهر جمعه بارش در نوار شمالی کاهش می‌یابد و گستره بارش در جنوب غرب کشور به استان‌های فارس و بوشهر و همچنین نواحی از استان‌های اصفهان، یزد و غرب کرمان گسترش می‌یابد.

شنبه هفته آینده در نیمه جنوبی کشور شامل استان‌های فارس، بوشهر، هرمزگان، کرمان، یزد، شمال سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی و خراسان رضوی، و بعدازظهر در مناطقی از شمال غرب و غرب کشور ابرناکی، رگبار و رعدوبرق و وزش باد پیش‌بینی می‌شود.

یکشنبه با نفوذ جریانات شمالی به سواحل دریای خزر، در شرق اردبیل، گیلان، مازندران و گلستان ابرناکی و بارش باران و در ارتفاعات بارش برف ادامه خواهد داشت، همچنین در دامنه‌های زاگرس مرکزی واقع در غرب و جنوب غرب و در استان هرمزگان و بعدازظهر در شمال اصفهان، یزد، خراسان جنوبی و خراسان رضوی افزایش ابر، وزش باد و رگبار باران روی می‌دهد. شمال خلیج فارس چهارشنبه و دریای خزر چهارشنبه و پنجشنبه مواج و متلاطم پیش‌بینی می‌شود.

به گزارش تسنیم، بر اساس هشدار سطح نارنجی سازمان هواشناسی با فعالیت این سامانه بارشی امروز گیلان، مازندران، غرب گلستان، البرز، قم، تهران، بوشهر، شمال فارس، ارتفاعات سمنان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، قزوین، زنجان، کردستان، کرمانشاه، ایلام، خوزستان، همدان، لرستان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، مرکزی و غرب اصفهان تحت تأثیر این سامانه خواهند بود.

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ ،  غزال راهب در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم با اشاره به ارزیابی ایمنی ساختمان‌های مهم و بلندمرتبه کلانشهرها در برابر زلزله و آتش‌سوزی اظهار کرد: بر این اساس تاکنون ارزیابی ۱۰۵۷۰ ساختمان در تهران انجام شده که از این تعداد ۹۰۸۵ نتیجه ارزیابی شده است.

وی درباره نتیجه ارزیابی‌ها افزود: مطابق گروه‌بندی صورت گرفته ۶۶۷ ساختمان در گرید A (ایمن مشروط) قرار گرفتند.

وی ادامه داد: گروه B (ناایمن با خطر کم) شامل ۳۶۰۸ ساختمان معادل ۳۹.۷۱ درصد کل ساختمان‌های ارزیابی شده است.

رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی تعداد ۳۲۹۶ ساختمان در گروه C یعنی ناایمن با خطر زیاد قرار دارند.

راهب یادآور شد:  تعداد ۱۵۱۴ ساختمان نیز در گرید D (ناایمن با خطر خیلی زیاد) قرار گرفته‌اند.

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از تسنیم ،مناظره اخیر میان حامد کاشانی و سلیمانی اردستانی درباره جزئیات وقایع پس از ارتحال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، یعنی تشکیک در موضوع شهادت و نحوه‌ی شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها برگزار شد، اگرچه از منظر تحلیل محتوایی به اذعان مخاطبان عام و خاص، با برتری استدلالیِ کاشانی به پایان رسید، اما عبرت‌های مهمی را برای فضای رسانه‌ای و علمی به دنبال داشت. عبرت اصلی این بود که «هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد». این مباحث پیرامون جزئیات تاریخی و الهیاتی واقعه‌ی هجوم به بیت شریف وحی، از مباحثی بسیار تخصصی است که ورود آن به فضای عمومی، اگرچه شور مخاطب را برانگیخته، اما نیازمند دقت و احتیاط بالایی بود که رعایت نشد. این مناظره نشان داد که مباحث عقیدتی حساس، وقتی از محافل علمی تخصصی خارج و در معرض قضاوت عمومی قرار می‌گیرند، مستعد سوءتفاهم و دامن‌زدن به اختلافاتند. اگرچه هدف کاشانی دفاع از مسلمات بود، اما شیوه‌ی طرح مباحث اردستانی، زمینه‌ساز این بحث‌های دشوار شد.

مناظرات معمولاً در دو لایهٔ مجزا سازماندهی می‌شوند: لایهٔ عمومی و لایهٔ تخصصی. در حالی که مناظرات عمومی بر محوریت مباحثی شکل می‌گیرند که برای عموم جامعه قابل فهم و مرتبط هستند و هدف اصلی آن‌ها ایجاد آگاهی اولیه یا شکل‌دهی به افکار عمومی است، مباحث تخصصی نیازمند دانش پیش‌زمینه و بررسی عمیق‌تری هستند. این مباحث تخصصی معمولاً در لایه‌های مناظرات علمی و در محافل کارشناسی تعریف و مطرح می‌شوند، جایی که دقت، استدلال‌های مبتنی بر شواهد و صحت فنی باید بر سهولت فهم عمومی اولویت یابد و طرح آن‌ها در فضای عمومی، بیش از آنکه هدفی سازنده داشته باشد، می‌تواند موجب تشتت شود.

لذا، شکاف بین این دو لایه به این صورت پر می‌شود که مناظرات عمومی غالباً با ساده‌سازی مفاهیم پیچیده، یا ارائهٔ خلاصه‌ای از یافته‌های تخصصی هدایت می‌شوند تا بتوانند با مخاطب گسترده ارتباط برقرار کنند. در مقابل، محافل تخصصی با اجتناب از سطحی‌نگری، به تضادهای ظریف، روش‌شناسی تحقیق و جزئیات فنی می‌پردازند که این امر منجر به غنی‌سازی دانش و پیشبرد مرزهای علم یا تخصص مورد نظر می‌شود، اما این جزئیات تخصصی معمولاً در فضای عمومی یا به دلیل پیچیدگی، نادیده گرفته می‌شوند یا به شکل ناقص منعکس می‌شوند. علاوه بر این، در محافل تخصصی‌تر، مخاطبانی حضور دارند که اهل فضل و دانش‌اند و دقیق‌تر به ضعف‌های علمی و ارجاعات نامعلوم پی می‌برند و از این جهت تضادها سریع‌تر روشن می‌شوند و طرفین مناظره راهی برای فرار علمی ندارند.

نکته‌ی دیگر اینکه مناظرات، چه در سطح عمومی و چه در حوزهٔ تخصصی، تنها زمانی مفید هستند که شرکت‌کنندگان درکی قوی از موضوع داشته باشند. مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که طرفین مناظره، یا حتی یکی از آن‌ها، دانش کافی در آن زمینه نداشته باشد یا فاقد روش پژوهشی باشد؛ در این حالت، استدلال‌ها دیگر بر پایهٔ واقعیت یا منطق قوی بنا نمی‌شوند و  به اعتبار بحث لطمه می‌زند.

این مسئله در سطح عمومی بسیار خطرناک است، زیرا یک فرد ناآگاه می‌تواند با شور و هیجان صحبت کند و اطلاعات اشتباه را به تعداد زیادی از مردم منتقل کند. وقتی روش تحقیق صحیح رعایت نشود، بحث از مسیر علمی خارج شده و به سمت ارائهٔ شایعات یا ادعاهای بی‌اساس سوق پیدا می‌کند. در نتیجه، به جای پیشبرد فهم مشترک، مناظره به محلی برای تبلیغ دیدگاه‌های شخصی و غیرمستند تبدیل می‌شود.

به عنوان نمونه‌ای بارز از این عدم تناسب، فردی را در نظر بگیرید که با موضعی قاطعانه اعلام می‌کند: «تاریخ را قبول ندارم و تاریخ جزو منابع من نیست؛ کل تاریخ حتی در حد ظن و گمان هم ارزش ندارد.» این فرد سپس در ادامه بیان می‌کند که دربارهٔ موضوعات حساس مانند واقعهٔ شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها صرفاً به دلیل اینکه «رشته‌ام تاریخ نیست»، از ورود به بحث اجتناب می‌کند، اما روش خود را «انباشتی» می‌نامد که متکی بر شواهد و قرائن (احتمالاً غیر تاریخی یا غیر مستند!) است.

اگر این فرد در مقابل یک مورخ متخصص قرار گیرد، این تضاد به وضوح خود را نشان می‌دهد. مورخ، با اتکا به روش‌شناسی انتقادی اسناد، تحلیل منابع اولیه و ثانویه و نیز رعایت اصول تاریخ‌نگاری علمی، می‌کوشد تا با استدلال‌های منسجم و قابل ارزیابی به تحلیل بپردازد. در حالی که طرف مقابل با نفی بنیادین ابزار اصلی بحث (یعنی «تاریخ»)، عملاً هرگونه گفت‌وگوی مبتنی بر شواهد متداول را ناممکن می‌کند و صرفاً به برداشت‌های شخصی یا روش‌های «انباشتیِ» مبهم و بدون چارچوب علمی متکی می‌شود.

مشکل اساسی در این سناریو، نه صرفاً تضاد در دیدگاه، بلکه تضاد مُهلک در روش‌شناسی پژوهش است. فرد اول، در حالی که ادعا می‌کند در حوزهٔ ادیان آسمانی (مسیحیت و یهودیت) تخصص دارد، با نفی بنیادین تاریخ به عنوان یک منبع، خود را از ابزارهای اصلی شناخت آن ادیان محروم می‌کند. اینجا یک تناقض اساسی مطرح می‌شود: تخصص در ادیان آسمانی بدون فهم عمیق تاریخ چطور ممکن است؟ تمامی متون، ساختارها، رویدادها و تحولات کلامی و فقهی ادیان، همواره در بستر زمان و مکان شکل گرفته‌اند؛ تاریخ، نه تنها یک «منبع»، بلکه چارچوب تحلیلی برای فهم هرگونه دانش دینی است.

وقتی این فرد در طول مناظره، روش خود را به شکلی غیرشفاف و متناقض (مثل ادعای روش انباشتی بدون چارچوب) پیاده‌سازی می‌کند و در مقابل، مورخی متخصص با روشی مستند قرار می‌گیرد، مناظره به جای تبادل اندیشه، تبدیل به رویارویی میان:

* فردی با دانش خودخوانده و روش‌شناسی متزلزل که به دنبال اعتبار از تخصص ادعایی خود در حوزه‌ای دیگر است.
* متخصص متعهد به روش که تمامی استدلال‌هایش بر شواهد تاریخی و روش پژوهشی معتبر استوار است.

نتیجه این است که مناظره نه تنها سازنده نیست، بلکه به یک جدال بی‌حاصل تبدیل می‌شود که در آن، یکی از طرفین از ورود به معیارهای اعتبار علمی که خود مدعی تخصص در آن است، طفره می‌رود.