پشت پرده بهانه‌گیری‌های دولت برای قانون حجاب چیست؟

اما واقعیت این است که دولت خیلی مستقیم نمی گوید که من قانون را اجرا نمی کنم، از سوی دیگر، با توجه به برخی موضع گیری دولتی ها، اساساً اینکه دولت در مورد قانون عفاف و حجاب، دغدغه بسیار جدی داشته باشد، خودش جای تأمل دارد. زیرا از طرفی، رئیس جمهور بعضاً در سخنان خود صراحتاً یا تلویحاً این نوع مسائل را به کار فرهنگی – که  در جای خود ضروری است، اما نه تنها در مورد  کشف حجاب و بی بند و باری، که در مورد هیچ مسأله و آسیب اجتماعی به تنهایی کفایت نمی کند -حواله داده است. اخیراً هم علی ربیعی دستیار اجتماعی رئیس جمهور، در صفحه مجازی خود اشاره کرده است که «با نگاهی به جامعه در عرصه‌های مختلف و همچنین دانشگاه‌ها، وضعیت نسبتاً متعارفی را شاهدیم»!

قطعاً این نگاه ساده اندیشانه نمی تواند نگرانی ها در مورد کشف حجاب و بی بند و باری را که به تعبیر رهبر انقلاب، «جاسوس های دشمن، دستگاه‌های جاسوسی دشمن، دنبال این قضیه [سیاستِ رفعِ حجاب و مبارزه‌ با حجاب] هستند»، برطرف کند.

نکته بعدی این است که برای همین قانون عفاف و حجاب بسیار زمان گذاشته شده است و باید بسیار زودتر از اینها اجرا می شد. به فرض، اگر دولت در سریعترین زمان هم پیشنهادی برای تغییر آن بدهد، تا در مجلس بررسی شود و بعد، شورای نگهبان تصویب کند، چه بسا دوباره مدت طولانی زمان می‌خواهد. در چنین شرایطی، وضعیت فعلی کشف حجاب و بی بند و باری، عادی سازی و تثبیت می‌شود و کار برای اصلاح این وضعیت، سخت تر خواهد بود و هزینه‌های بیشتری به همراه خواهد داشت. البته ممکن است آن زمان هم دولت بهانه دیگری بیاورد!

در هر صورت، اصطلاحا این دست و آن دست کردن دولت برای اجرای قانون جدید عفاف و حجاب، نشانه و پیام‌های خوبی به همراه ندارد و دولت با هر نیتی که دارد، اگر در اجرای این قانون تعلل کند، هم وقت کشی می کند و هم ناخواسته به هنجارشکنان، زمان می دهد.