وقتی همه خواب بودیم، بهرام بیضایی بیدار بود تا رویای ما را بنویسد، بیدار بود تا نائی، تارا و گلرخ کمالی را خلق کند، ما هنوز خوابیم اما او به لحظه تولدش بازگشته، همان جایی که انگار از شروع نام او را با جاودانگی گره زده بودند. ؛