مرگ خاموش مردم یا روشنگری خورشیدی؟

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از ایرنا ،هوا که سنگین می‌شود، نه از ابر که از دود؛ نفس که تنگ می‌آید، نه از هیجان که از ذرات معلق؛ و زندگی که کوتاه می‌شود، نه از کهولت که از بیماری و این است حال و روز شهرهای هم‌نفس با نیروگاه شازند و این نیروگاه قدیمی، همچون دیگی جوشان بر آتش مازوت، سال‌ها است سمّ خود را در هوای اراک و شازند می‌پاشد.

آمارها فریاد می‌زنند و گواهی می‌دهند که اینجا، ریه‌های مردم، زودتر از عمرشان فرسوده می‌شود، کودکان با آسم بزرگ می‌شوند، جوانان با سردردهای مزمن دست به گریبانند و پیران، در خفگی تدریجی، روزگار می‌گذرانند. دود سیاه نیروگاه، فقط هوا را آلوده نمی‌کند؛ امید را می‌دزدد، سلامت را به یغما می‌برد و آینده را در هاله‌ای از نگرانی محو می‌کند و این یک آلودگی عادی نیست؛ یک «اورژانس بهداشت عمومی» است که هر روز و هر شب، قربانی می‌گیرد.

فریاد مسئولیت و چراغ امید

در میان این تاریکی، اما نقطه‌های نورانی هم هست، صدای «مهدی زندیه‌وکیلی» استاندار مرکزی، نه یک صدای عادی، که فریادی مسئولانه و عمل‌گراست. او نه یک بار، که بارها گوشزد کرده که ماجرای مازوت‌سوزی، دیگر یک انتقاد نیست، یک «هشدار قریب‌الوقوع» است.

پشت این هشدار، اما فقط حرف نبوده؛ برنامه‌ریزی و اقدام بوده است، تلاش برای تامین گاز یا حداقل، مازوت کم‌سولفور، اگرچه راه حلی موقتی اما ضروری، نشان می‌دهد که مشکل، دیده شده است و اما نگاه او فراتر از علاج موقت رفته است.

برنامه‌ریزی برای تولید برق خورشیدی، آن هم با هدف حذف نیاز به نیروگاه شازند در آینده‌ای نه چندان دور، حرکتی استراتژیک و انقلابی است. حالا امروز، ۴۵۰ مگاوات برق خورشیدی در استان مرکزی تولید می‌شود؛ این عدد، فقط یک آمار نیست، نوید یک انقلاب انرژی پاک است. هر پنل خورشیدی که نصب می‌شود، حکم یک برگ سبز را دارد که بر زخم کهنه آسمان اراک می‌نشیند، این مسیر، مسیر درستی است؛ مسیری که چشم‌انداز آن، هوایی پاک و انرژی ارزان‌تر و امن‌تر برای آیندگان است.

نمایش مضحک و خطرناک: بلاگرها به جای متخصصان

اما درست زمانی که این تلاش‌های مثبت، می‌تواند افکار عمومی را به سمت راه حل‌ها سوق دهد، مدیرعامل نیروگاه شازند، سناریویی را کارگردانی می‌کند که بیشتر به یک «کمدی سیاه» شبیه است تا یک پاسخگویی حرفه‌ای.

وی به جای آنکه در جلسات تخصصی با محیط‌زیست، بهداشت و انرژی حاضر شود و گزارش شفاف دهد، دست به دامان چند «بلاگر» شده است. افرادی که نه تخصصی در مهندسی نیروگاه دارند، نه در اپیدمیولوژی آلودگی هوا، و نه در مدیریت انرژی. صلاحیت آنان چیست؟ تعداد فالوور؟ توانایی تولید محتوای جذاب؟ این است معیار بررسی یک فاجعه زیست‌محیطی؟

این بلاگرها که معلوم نیست دقیقا در چه حوزه‌ای «مرجع» هستند بعد از بازدید، همان نوار قدیمی و فرسوده را پخش می‌کنند: «اگر نیروگاه تعطیل شود، برق نداریم، گوشی‌ها خاموش می‌شود، زندگی فلج می‌شود!» این استدلال، نه تنها سطحی و فریبنده، که نشان از بی‌مسئولیتی مطلق دارد.

گویی مدیرعامل نیروگاه، مردم را کودکانی فرض کرده که با ترس از تاریکی، می‌توان سلامتشان را به بازی گرفت. سؤال اینجاست: آیا این بلاگرها می‌دانند که نبود برق برای شارژ گوشی، مشکلی موقت است، اما نبود هوای پاک، محکومیتی دائمی برای یک نسل است؟

این اقدام مدیرعامل، یک «سیاه‌نمایی معکوس» است، یعنی می‌خواهد واقعیت سیاه (آلودگی و بیماری) را با نمایش یک ترس سفید (نبود برق) بپوشاند. این روش، نه تنها قبح کار را نمی‌شوید، که بر شفافیت و اعتماد عمومی، خط بطلان می‌کشد. این استفاده ابزاری از فضای مجازی و افراد پرطرفدار، توهینی آشکار به شعور جمعی جامعه‌ای است که سال‌ها است طعم تلخ آلودگی را چشیده است.

راه، راه روشن است

نیروگاه شازند در تقاطع تاریخ ایستاده است، یا باید به سرعت مجهز به فیلترهای پیشرفته و سوخت پاک شود، یا همان‌طور که افق برنامه‌ریزی استاندار نشان می‌دهد، با شتاب گرفتن تولید انرژی خورشیدی، به تدریج از مدار خارج گردد. کشورهای پیشرفته، سال‌ها است چنین نیروگاه‌های فرسوده و آلاینده‌ای را با انرژی‌های نو جایگزین کرده‌اند و این یک انتخاب فنی نیست، یک «تعهد اخلاقی» است.

آسمان اراک،دیگر ظرفیت اینهمه دود را ندارد، مردم، دیگر تحمل شنیدن دروغ را ندارند، کافی است و باید چاره‌ای اساسی کرد، راهش، نه مرعوب شدن در برابر ادعای شارژ نشدن گوشی‌ها، بلکه ایستادن پشت همان نقشه‌راهی است که خورشید، منبع اصلی آن است و آینده باید سبز باشد، نه سیاه.