چرا شناسایی فلسطین به تشکیل دولت نمی‌انجامد؟

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از مهر، وبگاه خبری الخلیج در مقاله‌ای به بررسی ۵ تغییر اساسی در نقشه موازنه‌های بین‌المللی پرداخت که در نتیجه موج به رسمیت شناخته شدن دولت مستقل فلسطین در میان کشورهای مختلف پیش از برگزاری نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد ایجاد شده است.

این وبگاه خبری با اشاره به اینکه به رسمیت شناختن بین‌المللی فلسطین ممکن است معادله درگیری را تغییر دهد، می‌نویسد که به رسمیت شناختن دولت فلسطین که برای برخی تنها یک گام دیپلماتیک به نظر می‌رسد، در واقع ممکن است پیامدهای عمیقی بر نقشه درگیری‌های چند دهه گذشته داشته باشد و رژیم صهیونیستی را به ویژه در سایه جنگ ویرانگر در غزه و گسترش شهرک‌سازی‌ها در کرانه باختری تحت فشار فزاینده بین‌المللی قرار دهد. از سوی دیگر، برخی ناظران سیاسی بر این باورند که تا زمانی که به رسمیت شناختن فلسطین با راهکارهای عملی برای حمایت از فلسطینیان همراه نشود، این اقدام [شناسایی دولت مستقل فلسطین] یک اقدام نمادین تلقی می‌گردد.

مؤلفه‌های اساسی به رسمیت شناخته شدن فلسطین

دولت فلسطین از به رسمیت شناختن دیپلماتیک گسترده، نمایندگی‌های خارجی و حتی تیم‌های ورزشی که در المپیک شرکت می‌کنند، برخوردار است، اما در واقع، مرزهای مورد توافق، پایتخت به رسمیت شناخته شده، و ارتش ندارد.

همچنین اشغال کرانه باختری توسط صهیونیست‌ها و جنگ ویرانگر در غزه، باعث شده است که تشکیلات خودگردان فلسطین از کنترل کامل بر مردم و سرزمین خود ناتوان باشد. پس از ایجاد موج جدید به رسمیت شناختن دولت فلسطین در مجامع بین‌المللی ۵ نکته اساسی مطرح می‌شود که در ادامه بدان اشاره می‌کنیم:

۱. بعد حقوقی به رسمیت شناختن

کارشناسان حقوق بین‌الملل در گفتگو با روزنامه نیویورک تایمز تأکید کردند که به رسمیت شناختن فلسطین، تعهدات حقوقی را برای کشورها ایجاد می‌کند که عبارتند از: احترام به تمامیت ارضی فلسطین، به رسمیت شناختن حق دفاع از خود و تعهد این کشورها به احکام دیوان بین‌المللی دادگستری، با توجه به اینکه اشغالگری، نقض آشکار قوانین بین‌المللی است.

۲. به رسمیت شناختن فلسطین، واقعیت میدانی را تغییر نمی‌دهد

با وجود اینکه به رسمیت شناختن فلسطین، اتفاق ملموسی را در واقعیت میدانی ایجاد نمی‌کند، اما صهیونیست‌ها را با شرایط نسبتاً سختی مواجه می‌سازد. دیوید لامی، وزیر امور خارجه سابق انگلیس، به سازمان ملل یادآوری کرد که کشورش مسئولیت تاریخی ویژه‌ای پس از اعلامیه بالفور در سال ۱۹۱۷ دارد، که از ایجاد یک وطن ملی برای یهودیان حمایت می‌کرد، اما شرط آن عدم آسیب رساندن به حقوق ساکنان غیر یهودی بود. این اظهارات درحالی است که انگلیس همچنان نیز به حمایت‌های گسترده از رژیم صهیونیستی ادامه می‌دهد و حاضر به کاهش این کمک‌ها نیست.

۳. مانع بزرگ شهرک سازی ها

به رسمیت شناختن فلسطین، بحث راه‌حل دو دولتی را دوباره مطرح می‌کند: یک دولت مستقل فلسطینی در کرانه باختری و غزه با پایتختی قدس شرقی، در کنار رژیم صهیونیستی. با این وجود، گسترش شهرک‌سازی‌های صهیونیستی که شامل حدود ۶۰۰ هزار واحد صهیونیست نشین در کرانه باختری و قدس شرقی است، ترسیم مرزها را به مانعی بزرگ در برابر هرگونه توافق آتی تبدیل می‌کند.

۴. مسئولیت‌های فزاینده فلسطینی

به رسمیت شناختن فلسطین، تشکیلات خودگردان فلسطین را در برابر مسئولیت‌های بزرگ‌تری قرار می‌دهد تا توانایی خود را در اداره یک کشور اثبات کند که مستلزم اصلاحات جدی و کنترل امنیتی و سیاسی است. این اتفاق در آینده مورد آزمایش واقعی قرار خواهد گرفت.

۵. انزوای واشنگتن و تل آویو در برابر اکثریت

ایالات متحده در آوریل ۲۰۲۴، قطعنامه‌ای را که به فلسطین عضویت کامل در سازمان ملل را می‌داد، وتو کرد، این در حالی بود که ۱۲ کشور از آن حمایت کردند و انگلیس و سوئیس رأی ممتنع دادند تا واشنگتن مانع اصلی در این مسیر باقی بماند. با وجود مخالفت آمریکا و رژیم صهیونیستی با موج به رسمیت شناخته شدن فلسطین، این گام انزوای واشنگتن و تل آویو را عمیق‌تر می‌کند، زیرا بیش از ۱۴۰ کشور، فلسطین را به رسمیت می‌شناسند.

برخی از تحلیلگران مانند الیوت آبرامز، به رسمیت شناختن را تنها یک گام سیاسی داخلی در این کشورها دانستند و معتقدند که دستاوردهای عملی برای فلسطینیان ندارد. با این وجود برخی دیگر مانند جولی نورمن از مؤسسه « RUSI» معتقدند که به رسمیت شناختن در پاسخ به اصرار رژیم صهیونیستی بر رد راهکار دو دولتی صورت گرفته است.

دورترین فاصله تا تشکیل دولت فلسطین

با وجود به رسمیت شناختن‌های پی در پی، تحلیلگران معتقدند که تشکیل یک دولت مستقل فلسطینی بیش از هر زمان دیگری دور از دسترس شده است، زیرا سیاست‌های مستمر رژیم صهیونیستی در گسترش شهرک‌های صهیونیست نشین و تحمیل واقعیت‌های نظامی در میدان، ایده «راه‌حل دو دولتی» را تقریباً غیرممکن کرده است.

کابینه کنونی رژیم صهیونیستی که افراطی‌ترین کابینه در طول موجودیت رژیم صهیونیستی توصیف می‌شود، به صراحت با دولت فلسطینی مخالفت می‌کند. برخی وزیران صهیونیست مانند بتسلئیل اسموتریچ و ایتمار بن گویر به وضوح اعلام می‌کنند که گسترش شهرک‌سازی‌ها به طور قطع هرگونه چشم‌انداز برای دولت فلسطین را از بین خواهد برد.

امروزه بیش از ۷۰۰ هزار شهرک‌نشین صهیونیست در کرانه باختری و قدس شرقی زندگی می‌کنند که از نظر بین‌المللی غیرقانونی محسوب می‌شوند. از سوی دیگر با پروژه‌های عظیم شهرک سازی مانند پروژه E1 که به تازگی رونمایی شده، کرانه باختری به جزایر فلسطینی پراکنده تبدیل می‌شود که با موانع و جاده‌های نظامی صهیونیستی محاصره شده‌اند.