به گزارش رواج ۲۴ به نقل از –خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری| در دل تاریکی، صدایت را میشنوم صدایی که مرا از بیم و هراس میرهاند. ای دست بالای دستها، خودت وعده کردهای که هیچ جان مؤمنی تنها نیست که در بزرگترین طوفانها مهیبترین آتشها و فجیعترین سیلها و بادها، تو فریادرسی! چنان که برای صالح و ابراهیم و نوح بودی. سنگ هم که ببارد خدای لوط و هود در کنار ماست. خودت بارهاوبارها به صدایی محکم و کلمههایی پر یقین گفتهای که دفاع میکنی از هر آنکه به تو تکیه کرده. دل به دست تو سپرده و با امید به رحمت تو زنده است. در روزگاری که ظالمان فریاد عدالت را خفه میکنند و حقطلبان را از خانهها و سرزمینهایشان بیرون میرانند. این تویی که آرامش و امید را به قلبها میآوری با وعدههای صادقت، با پشتیبانی بیحد و اندازهات. چقدر سخت است دیدن ظلم، شنیدن فریاد مظلومان و ایستادن در میانه طوفان بیعدالتی، اما یاد تو نوید پیروزی را در دلهایمان زنده نگه میدارد. خودت گفتهای که کسی اگر یاریات کند یاری تو را خواهد داشت قطعاً و صدالبته که چنین است و چنین خواهد بود.چه محکم است این کلام؛ دلهایمان را قرص میکند، زانوانمان را محکم و شانههایمان را استوار برای بلندکردن اسلحهها. ایستادن در برابر ظلم دیگر برایمان ترسی ندارد، وقتی میدانیم که تنها نیستم که تو را داریم در کنار خودمان. ای خدای عزیز و قوی! پایدار نیست هیچ قدرتی در برابر قدرت تو و طاغوتها هر چقدر هم که بزرگ باشند، فرو خواهند ریخت در برابر عدالت تو. من به تو ایمان دارم، به اینکه وقتی برای تو قیام کنم، وقتی برای تو حق را فریاد بزنم، تو دستگیر منی، پناهم میدهی و یاریام میکنی. کدام مدافعی بهتر از تو؟ کدام پشتیبانی برتر از تو؟ و کدام دستی بالای دست توست؟
پس چهبهتر که به تو تکیه کنم و در راه تو قدم بزنم که تو دست بالای دستهایی. من به تو نیازمندم! که قدرتی به بازوانم بریزی تا در برابر هیچ ظالمی سر خم نکنم که شجاعتی در دلم بکاری تا در طوفان ظلمها سکوت نکنم. پیروزی از آن توست و از آن امتی که با تواند، امت تو پیروز است. امت تو منصور است.وَلَیَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن یَنصُرُهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزیزٌ (آیه ۴۰ سوره حج)و قطعاً خدا به کسانى که دین او را یارى مىدهند یارى مىرساند؛ مسلّماً خدا نیرومند و تواناى شکستناپذیر است.
باور کن کمکت میکنم
یکخرده که از ادبیات عرب سر در بیاوری، احتمالاً بعد از خواندن این جور آیهها بیشتر از این که خوشحال شوی دلت میگیرد. از دیدن آن همه “ل” و “ن” و “ان” خجالت میکشی. از خواندن این همه ادات تأکید شرم میکنی. انگار که خدا ایمان ما را باور نداشته باشد. انگار که بخواهد با قسموآیه دلمان را قرص کند. انگار که گفته باشد: آهای بنده من! باور کن راستش را میگویم. باور کن وعدهام ردخور ندارد. بیا و روی قول من هم حساب کن که اگر مرا یاری بدهی من هم حتماً و بدون شک تو را یاری خواهم داد.
هیچ تردیدی در آن نیست
گروهی کوچک از جنگجویان خسته اما امیدوار، در دشتی بیپایان صفآرایی کردهاند. در برابر آنها ارتشی عظیم با زرههای درخشان، تجهیزات پیشرفته و نفرات بیشمار قرار دارد. سکوتی سنگین بر میدان حاکم است، اما قلبهای کوچکترین لشکر سرشار از امید است؛ امید به قدرتی فراتر از تمام این تجهیزات و نفرات آنان با یقین به وعده الهی ایستادهاند. کدام وعده؟ وعدهای که در آیه وَلَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزیز تجلییافته است. خدای متعال در عالم طبیعت، در عالم انسان قواعدی دارد. قوانینی دارد… یکی از این قوانین این است ولینْصُرَنَّ الله مَنْ یَنْصُرْهُ، هرکسی که خدا را نصرت کند. خدا او را نصرت میکند. تاریخ را که ورق بزنی پر است از این صحنهها. جنگ بدر این تصویر را به واقعیت تبدیل کرد. ۳۱۳مسلمان با دستهای خالی و تجهیزاتی اندک و فقط یک نفر سوارهنظام، در برابر لشکری سه برابر بزرگتر از خود ایستادند. پیامبر اکرم که وقتی فراوانی دشمن و کمی تعداد مسلمین را دید روبهقبله کرد و گفت: «اللَّهُمَّ أَنجزلی مَا وَعَدْتَنِی». این دعای عاشقانه گرهخورده با اعتماد به خداوند، پاسخی روشن یافت مسلمانان در روز نبرد، با دلهایی مملو از ایمان و شجاعت، بر دشمن چیره شدند این پیروزی، نه با تجهیزات بلکه با نصرت الهی رقم خورد.این وعده الهی در عصر ما نیز ملموس است. از واقعه طبس و شکستخوردن سربازان تا دندان مسلح آمریکایی از شنهای بیابان تا پیروزیهای رزمندگان در جبهههای دفاع مقدس در مقابل ۸۰کشور دنیا و فتوحات رزمندگان حزبالله و فلسطین در مقابل دشمن ظالم صهیونیست، همگی مصداق بارز کُمْ مِنْ فِئَهٍ قَلِیلَهٍ غَلَبَتْ فِئَهٌ کَثِیرَهً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِین بود.
هیچ یک از این پیروزیها بر اساس محاسبات مادی نباید اتفاق میافتاد ولی وقتی توان محدود ما در توان بینهایت خداوند ضرب شود دیگر چه جای نگرانی است؟ این همان منطق امیرالمؤمنین است که فرمود، «أَنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَمْ یَکُن نَصْرُهُ وَلَا خذلَانُهُ بِکَثرَهٍ وَ لَا بِقِلَّهٍ وَهُوَ دین الله الذی الظهره وجنده الذی أعده و امده» نیروی خداوند قویتر از هر قدرت ظاهری است اگر ما باخدا باشیم در راه خدا باشیم پیروزی قطعی صددرصد است هیچ تردیدی در آن نیست یک جاهایی ما کوتاهی کردیم خب پیروزی به دست نیاوردیم؛ این بر اثر کوتاهی ما است.
خداوند در این آیه از ما خواسته است که:مطمئن باشیم که یاری خدا قطعی و حتمی است بهشرط اینکه دین او را یاری کنیم.
برای عمل به این آیه در زندگی میتوانیم:در برابر تهدیدات دشمن سرتاپا مسلح نترسیم و با یاد این آیه امیدوار و مستحکم به یاری دین خدا و جبهه مقاومت ادامه دهیم.برای کمک به دین هر روز حداقل یک اقدام کوچک انجام دهیم؛ مثلاً نشر یک مطلب قرآنی، دعوت یک نفر به نماز یا حتی یادآوری یک ارزش دینی.در زندگی روزمره بااخلاق و رفتار خود الگوی یک مؤمن واقعی باشیم تا دیگران به دین جذب شوند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰