۱۵ سند تاریخی از خلیج فارس؛ فخر افسانه‌های ایرانی

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی رواج ۲۴ به نقل از تسنیم،خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از دو مقام آمریکایی ادعا کرده است که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، قصد دارد در جریان سفر خود به عربستان سعودی اعلام کند که آمریکا از این پس خلیج فارس را «خلیج عربی» یا «خلیج عربستان» خواهد نامید. این ادعا، هرچند هنوز به‌صورت رسمی تأیید نشده، اما با توجه به سابقه اظهارات و اقدامات جنجالی ترامپ، از جمله استفاده از نام جعلی «خلیج عربی» در سال ۲۰۱۷، چندان دور از انتظار نیست.

خلیج فارس که مرحوم احمد اقتداری، نویسنده کتاب «خلیج فارس از دیرباز تاکنون»، آن را «دریای پر ماجرای ایرانی» خواند، از گذشته‌های دور در آثار سیاحان از نقاط مختلف جهان با همین نام ثبت شده است. به گفته محمدرضا سحاب؛ مدیر مؤسسه تاریخی و جغرافیایی سحاب، از دوره‌ای که تاریخ مدون شکل گرفت، کلمه‌ای غیر از «خلیج فارس» در منابع نوشته نشده است. قبل از آن، یک لوح گلی به دست آمده که حدود سه هزار سال قبل از میلاد به دست بابِلی‌ها ساخته‌ شده است و در حال حاضر در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود. بر روی این لوح نه عنوانی از خلیج فارس هست و نه خلیج عربی؛ نوشته شده است: آب‌های تلخ و شور. در واقع در آن زمان این منطقه نامی نداشته است.
او در گفت‌وگویی با تسنیم، درباره قدمت اسناد به جا مانده از این موضوع نیز توضیحاتی داد و اضافه کرد: اما قدیمی‌ترین سند به دست آمده از یونانی‌هاست که در ۵۴۰ قبل از میلاد تدوین شده است. از آن زمان به بعد، چندین نقشه توسط یونانی‌ها از این مناطق ثبت شده که همگی عنوان «خلیج فارس» یا همان «سینوس پرسیکوس» را ذکر کرده‌اند؛ این در حالی است که یونانی‌ها در آن زمان با ما در جنگ بودند؛ پس این منابع مستند هستند و جای شک و تردیدی در صحت آنها وجود ندارد.
طرح ادعای خبرگزاری آسوشیتدپرس واکنش‌های بسیاری را در میان سیاستمداران، اهالی فرهنگ و مردم داشته است. بسیاری با انتشار تصویری از «خلیج فارس» در شبکه‌های اجتماعی نسبت به این اقدام ضد ایرانی، واکنش نشان دادند. اهالی فرهنگ و ادب نیز در روزهای گذشته با انتشار تازه‌ترین مطالب سعی کردند نسبت به این ادعاها واکنش نشان دهند.

محمدعلی بهمنی قاجار، پژوهشگر و نویسنده مجموعه «تمامیت ارضی ایران در دوران پهلوی»، در پاسخ به گزافه‌گویی‌های ایران‌ستیزانه اخیر برخی از اپوزیسیون مبنی بر بی‌اهمیت بودن جعل نام خلیج فارس، این اقدام را یک حرکت نژادپرستانه از سوی استعمار خواند و نوشت:

به چهار دلیل عمده تحریف و جعل نام خلیج فارس هم غیر انسانی و نژادپرستانه است و هم دسیسه علیه حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران: نخست اینکه نام طبیعی و تاریخی و سنتی این پهنه آبی خلیج فارس بوده و تغییر آن با انگیزه‌های دیگر ستیزانه و نفرت‌پراکنانه و نژادپرستانه و با ابداع استعمار بریتانیا و متعاقباً جریان فاشیستی پان عربیسم صورت گرفته است. دوم، این تغییر نام با انگیزه برتری‌طلبی قومی و نژادی بود و هم پیوند با جریان سردار قادسیه و …‌بوده است.
او ادامه داد: سوم، با جریان تبعیض و ستم بر ایرانیان حاشیه جنوب خلیج فارس همراه بوده و ابزاری برای تحت فشار قرار دادن و سرکوب آنان بوده است … .

حسن انصاری، عضو هیئت علمی مدرسه مطالعات تاریخی مؤسسه مطالعات پیشرفته پرینستون، نیز با انتشار ۱۰ نقشه تاریخی از «خلیج فارس» نوشت:

خلیج همیشه فارس در طول تاریخ چند هزار ساله ایران نماد اقتدار و وحدت ملی و سرزمینی و هویت ملی و ضامن تعامل اقتصادی و سیاسی و فرهنگی ایرانشهر با ملل مختلف بوده و خواهد بود. ایرانیان با هر دین و گرایش سیاسی و تعلق به هر یک از اقوام و زبان‌های ایرانی خلیج فارس را نماد وحدت خود می‌دانند.
موسی عصمتی، شاعر، نیز در تازه‌ترین شعر خود که برای انتشار در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است، در پاسخ به این ادعاها نوشت:

در پاسخ به نیت شوم آن خس بی مقدار و تقدیم به پیشگاه زلال ِ خلیج همیشه فارس

چون شعر رودکی سمرقندی‌ است، هم جان و هم جهان خلیج فارس
جریان شاهنامه‌ فردوسی‌ است، امواج بیکران خلیج‌ فارس

چون شَروِه‌های* گنجه و شروان است، تبریز و بادغیس و بدخشان است
دشت مغان و قله‌ی تفتان است، دنیای بوستان خلیج فارس

اینجا که مثل آینه‌ها پاک است، عکس شناسنامه‌ی این خاک است
تکرار نیل و قصه‌ی فرعون است، طغیان ناگهان خلیج فارس

هرکس که چشم شور طمع دارد، حتی به نام پاک چو بارانش،
باید که باز بگذرد از جانش، در راه هفت‌خوان خلیج فارس

اینجا ترانه‌های نهنگانش، از شعرهای حافظ و خیام است
با فارسی به لهجه‌ مولاناست، آواز ماهیان خلیج فارس

اینجا دلیرِ جبهه‌ تنگستان، دارد هنوز با همه می‌گوید
با فارسی، زبان اهورایی، با فارسی زبان خلیج فارس

با های و هوی هر خس بی‌مقدار، یک برگ از درخت نمی‌افتد
چون نام عشق زنده و جاوید است، این نام جاودان خلیج فارس
*شَرْوِه یکی از این آوازهای معروف لری و سوگ سرودهایی است که در عزاداری و ماتم عزیزان خوانده می‌شود که غالبا در مناطق روستایی استان بوشهر رایج است.
عاطفه طیه نیز در مطلبی خطاب به هذیان‌گویی‌های مهدی خلجی و امثالهم نوشت:

قانع به یک استخوان چو کرکس بودن
به زآنکه طُفیل خوان ناکس بودن

با نان جوین خویش حقّا که به است
کآلوده به پالودهٔ هر خس بودن

چه فروشنده! چه ارزان! چه فرومایه‌!