کد خبر : 10635
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۰ اسفند ۱۴۰۳ - ۸:۳۳

راز سر به مُهر شب‌های رمضان در آوار غزه

راز سر به مُهر شب‌های رمضان در آوار غزه
مهم نیست 70 درصد خانه‌های غزه ویران شده است و هنوز هزاران تنِ عزیز زیر خروارها آوار باقی‌مانده‌. مردم غزه با همه رنج‌ها، در میان ویرانه‌ها راه باز می‌کنند برای پهن کردن سفره افطار و رسم‌ ماه رمضان را با همان نداشته‌ها به‌جای می‌آورند. ماه رمضان در این روزهای غزه تماشایی است

به گزارش رواج ۲۴ به نقل از –گروه فرهنگ خبرگزاری فارس: مردم غزه مثل نظامیان هوشمند و باتجربه عمل می‌کنند. درست، شبیه یک ارتش زبده و آموزش‌دیده. آنها می‌دانند کجا، چه زمانی، کدام سلاحشان را رو کنند و حالا در ماه خوب خدا روح جمعی حاکم بر غزه با «روزه»، نقشه مقاومت و ایستادگی‌اش را به رخ دنیا می‌کشد و روایت‌هایی می‌سازد دیدنی و خواندنی.

اینجا «قطایف جنگی» حرف اول را می زند

مهم نیست ۷۰ درصد خانه‌های غزه ویران شده است، مهم نیست هنوز هزاران تنِ عزیز زیر خروارها آوار باقی‌مانده اند. مادران هر روز فاتحه‌خوان عزیزانشان هستند و دل‌هایشان خون است اما با همه این رنج‌ها و خانه‌های آوار شده، در میان ویرانه‌ها راه باز می‌کنند برای پهن کردن سفره افطار و رسم‌ورسوم ماه رمضان را با همان نداشته‌ها به‌جای می‌آورند. آهن‌قراضه و ظرف کنسرو و قوطی‌های پلاستیکی از زیر آوارها بیرون می‌آید و باذوق زنان فلسطینی تبدیل می‌شود به فانوس‌های ماه رمضان و این فانوس‌ها را باذوق زنانه تزیین می‌کنند و به هم هدیه می‌دهند و شادباش می‌گویند آمدن ماه خدا را به امید آزادی قدس در آینده‌ای نزدیک. اینجا هنوز قطایف؛ شیرینی مخصوص ماه رمضان‌های غزه حرف اول را می زند . جنگ است، قحطی هست ، آرد کم است اما با همان اندک‌ها هم «قطایف» به راه است و نامش تغییر کرده به قطایف جنگی…

*جشن افطار خانوادگی در ویرانه ها

مساجد غزه در ماه رمضان برو بیایی داشتند! جشن‌های ماه رمضانی، افطارهای دسته‌جمعی و خانوادگی و نماز تراویح. هر سال این بزم‌های معنوی فرصت نابی بود برای تجدید قوا و اتحاد اهالی فلسطین برای تحقق هدف مشترک؛ برای مام وطن. اسرائیل هم می‌دانست راز گوهر ناب مساجد غزه را. می‌دانست که در این هشت نه روز از ابتدای ماه رمضان، ۲۳ مسجد را در غزه تخریب کرد. اما زهی خیال باطل! چهاردیواری مسجد نیست، اراده استوار که هست، خرابه‌های مسجد هم هست. بزم افطار در کنار آوار مساجد برقرار است و نماز تراویح قلب مردم غزه را بیش‌ازپیش به هم پیوند می‌زند.

*چالش یک وعده برای همسایه در غزه

حالا که روزه و افطارهای رمضانی در دل آوار، تبدیل شده به سلاح مردم غزه، اسراییل این سلاح را هم طاقت نیاورده و ارسال محموله‌های غذایی به غزه را متوقف کرده تا قوت جانی و غذایی برای افطار و سحر هم در کار نباشد، اما ملالی نیست. اهالی غزه از آغاز جنگ تا امروز، هم به گرسنگی عادت کردند هم به تشنگی و هم به همدلی. همدلی آنها در ماه رمضان این بار، همدلی آشپزخانه‌ای است و بین خودشان چالش «یک وعده برای همسایه» راه انداخته‌اند. در این چالش، خانواده‌هایی که هنوز آشپزخانه خانه‌هایشان سرپاست و تخریب نشده و می‌توانند غذا درست کنند، با هر چه دارند و هر چه می‌توانند با کمک هم جفت‌وجور کنند هم برای خودشان و هم برای ۱۰ خانواده بی‌سرپناه سحری درست می‌کنند و در میانه آوار بااقتدار سفره افطار و سحرشان را پهن می‌کنند.

*نقاش ناشنوای فلسطینی و به تصویر کشیدن صبر و رنج مردم غزه

قبل از اینکه غزه به خاک و خون کشیده شود رؤیاهایش را با رنگ‌ها به تصویر می‌کشید. شنوایی و بینایی را اگر در حالت عادی نعمت و موهبتی بزرگ قلمداد کنیم برای محمود المقاید و در ۱۵ ماهی که گذشت نابینایی و ناشنوایی نعمت بزرگی بود. محمود المقاید در این چند ماه، صدای مهیب و ویران‌کننده هیچ بمبارانی را نشنید، آوارهای غزه را ندید. بدن‌های مثله شده هم‌وطنانش را ندید. او نابینا و ناشنوا است و پنج فرزندش هم همگی ناشنوا هستند و همه رنج محمود المقاید در این ماه‌ها این بود که نمی‌شنید، نمی‌دید که بتواند ناجی فرزندانش از بمباران‌ها باشد اما هو الحافظ. خدا، نگهدار او و فرزندان ناشنوایش بود. محمود خودش ندیده اما در همین دنیای سکوت و تاریکی می‌تواند تصویر کند چه بر سر سرزمین زیتون آمده است. حالا، او که نقاش زبردستی است رنج، مقاومت، ایستادگی و صلابت مردم فلسطین را در نقاشی‌هایش به تصویر کشیده است.

* مرا همین اتاق نیمه ویران بس است

«ریاد» همه چیزش را ازدست‌داده جز امید که گران‌ترین دارایی او و مردم غزه است. هم خانه‌اش ویران شده هم استودیویی که در آن با همه ذوق و وطن دوستی‌اش اثر هنری خلق می‌کرد. اما ملالی ندارد. بعد از اینکه استودیو و خانه‌اش ویران شد، مغازه‌ای کوچک برای درآوردن خرج خانواده در گوشه‌ای از شهر باز کرد. کمی بعد مغازه هم بمباران شد. حالا ریاد در یکی از اتاق‌های خانه ویرانه‌اش زندگی می‌کند و ویوی پنجره اتاقش تلی از آوار است اما اطمینان دارد که رؤیای او نمی‌میرد. هیچ‌کس نمی‌تواند رؤیاها را در قلب مردم غزه تخریب کند. ریاد اطمینان قلبی دارد که به‌زودی استودیو و زندگی‌اش را بازسازی می‌کند و فیلمی می‌سازد از قهرمانان غزه، مستندی از رمضان در کوچه پس‌کوچه های غزه. از مردمی که با صبر و روزه داری‌شان در میانه آوارها جهاد می‌کنند و می‌جنگند. ریاد می‌گوید این اتاق، دوست او است و این خانه، خانه او؛ نیمی ویران و نیمی هنوز پابرجا و ریاد آن را با رنگ‌های زندگی رنگ‌آمیزی کرده است. مردم فلسطین خاکستر آوار را به زیبایی تبدیل می‌کنند که نبض تپنده‌اش امید است.

شاهکار هنری یا مغازه ای سربرآورده از آوار؟

غزه همیشه زیباست. کسی نمی‌داند چطور می‌شود و چگونه اما هر صحنه‌ای در غزه می‌تواند یک شاهکار هنری باشکوه باشد حتی در اوج ویرانی. مثل همین مغازه‌ای که از زیر آوارها سر برآورده است؛ مانند ققنوس برخاسته از آوار و خاکستر که زندگی و امید می‌دمد. در میان هرج‌ومرج و ویرانی، لحظات کوچکی از زندگی از دل همین مغازه خرابه پدیدار می‌شود، که توانایی بشریت برای برخاستن از «هیچ» را اثبات می‌کند، چون امید هست… عشق به وطن هست…

*غوغای کودکان غزه

در غزه رؤیاها بسیار ساده‌تر از آن چیزی شده‌اند که تصور می‌شود. این دو کودک، با همان سن و سال کمی که دارند، به دنیا می‌آموزند که جنگ‌ها ممکن است دیوارها را بشکند، اما هرگز نمی‌تواند روحیه‌ای که مردم غزه را استوار و پابرجا نگه داشته است از بین ببرد. لحظه‌های زندگی کودکان غزه ساده است، اما با همه سادگی داستان هر کودک غزه‌ای می‌تواند غوغایی به راه بیندازد. کودکانی که با همه کودکی‌شان می‌گویند ما اینجا هستیم. ما ادامه می‌دهیم. تحمل می‌کنیم. ما بدون توجه به وزن دنیای اطرافمان قدم‌هایی روبه‌جلو برمی‌داریم. چون در اینجا، آموخته‌ایم که دست‌های درهم‌تنیده می‌توانند آنچه را که جنگ ویران کرده است، بازسازی کند.

* روزه یا چشم انداز مقاومت؟

برق نیست. مساجد غزه تخریب شده‌اند اما ستاره‌ها چراغ‌های مسجد محله‌ها هستند. مردم غزه شب‌های قدر را زیر آسمان ویرانه‌ها زنده می‌کنند. روزه برای مردم فلسطین فقط گرسنگی نیست. مردم غزه گرسنگی جسم را به چشم‌انداز مقاومت گره می‌زنند و با هر افطار، طعم مقاومت را می‌چشند. غزه و مردمش ثابت کرده‌اند کرامت انسانی از مرزهای سیاست فراتر می‌رود. همان‌طور که شاعر فلسطینی می‌گوید:«هر لقمه افطار، سنگ‌ریزه‌ای است در پای بت‌های جهل.»
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.