حضرت خدیجه کبری و تقویت بنیان های تمدن اسلامی

به گزارش رواج ۲۴ به نقل از -فارسحضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) یکی از محوری ترین چهره های تاریخ صدر اسلام هستند که سیرۀ زندگی ایشان نه تنها از منظر اخلاقی، بلکه از نگاه تاریخی-تحلیلی نیز حائز اهمیت است. تحلیل سبک زندگی و نقش ایشان در بستر تاریخی عصر جاهلیت و دوران نبوی، نشان دهندۀ ظرفیت های بی بدیل یک زن در تأسیس و تقویت بنیان های تمدن اسلامی است. در اینجا با رویکردی تحلیلی به ابعاد مختلف زندگی ایشان میپردازیم:۱. تحلیل جایگاه اجتماعی-اقتصادی پیش از اسلام:حضرت خدیجه (س) در جامعۀ جاهلی عربستان، که زنان عمدتاً تحت سلطۀ نظام قبیله ای و مردسالارانه بودند، به عنوان بانویی ثروتمند و تاجری مستقل شناخته می شدند. ایشان با مدیریت کاروان های تجاری بین مکه و شام، نه تنها ثروتی عظیم اندوختند، بلکه به «ملکهالقریش» (ملکۀ قریش) ملقب شدند. این موفقیت در جامعه یی که زنان معمولاً از ارث و خیلی از عرصه های اجتماعی محروم بودند و حق مالکیت مستقیم نداشتند، نشان دهندۀ دو عنصر کلیدی است: – هوشمندی اقتصادی: استفاده از موقعیت جغرافیایی مکه به عنوان قطب تجاری حجاز. – شبکه سازی اجتماعی: همکاری با افراد امین مانند پیامبر (ص) پیش از بعثت، که به «امین قریش» مشهور بودند. تحلیل تاریخی: این جایگاه، گویای آن است که حتی در عصر جاهلیت، زنانِ دارای شجاعت و تدبیر میتوانستند در عرصه های اقتصادی اثرگذار باشند، هرچند این استثنا بود نه قاعده.