«امید سرلک» و سناریوی تکراری دروغ‌سازان

سرویس راستی‌آزمایی، پایگاه تحلیلی_خبری رواج۲۴؛ اخیراً ویدئویی در فضای مجازی منتشر شده که در آن، فردی مدعی می‌شود نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران، «امید سرلک» را به‌دلیل انتشار یک ویدئو محاصره کرده و کشته‌اند. محتوایی که به‌سرعت از کانال‌های وابسته به گروهک منافقین و شبکه‌هایی مانند ایران اینترنشنال، من و تو و ایران وایر منتشر شد و بازتاب یافت.

این روایت، با همان الگوی تکراری رسانه‌های معاند در سال‌های اخیر همراه بود، ساختن داستانی احساسی، بدون هیچ منبع میدانی یا سند قابل‌استناد، و سپس تکمیل آن با بازنشر و واکنش‌ افراد همسو در شبکه‌های اجتماعی. در همین چارچوب، صفحه اینستاگرامی منسوب به «گوهر عشقی» از چهره‌های نزدیک به منافقین نیز متنی منتشر کرده و مدعی شده بود: «دیدید، دوباره جمهوری اسلامی یکی دیگه رو کشت!»

این نخستین‌بار نیست که چنین روایت‌هایی بدون هیچ مدرک و تأییدی از سوی منابع رسمی منتشر می‌شود. نکته قابل‌توجه آن است که همین صفحه منتسب به گوهر عشقی، پیش‌تر نیز در سال ۱۴۰۱ در ماجرای غش کردن وی، خبری جعلی منتشر کرده بود که بعداً خودِ نزدیکان او آن را تکذیب کردند.

در ادامه این خط رسانه‌ای، فردی ناشناس نیز مدعی تماس تلفنی با «امید سرلک» شده و گفته بود وی پیش از حادثه احتمالی، درباره «احساس خطر جانی» صحبت کرده است؛ ادعایی که هیچ سندی برای آن ارائه نشده و منشأ آن هم مشخص نیست.

اما نکته جالب‌تر زمانی رخ داد که «حمید فرخ‌نژاد»، بازیگر سابق سینما که پس از مهاجرت، بارها در جهت منافع رسانه‌های معاند موضع گرفته، با انتشار متنی در صفحه خود، بر پایه همین روایت غیرمستند، مدعی «کشته شدن امید سرلک» شد. فردی که خود چندی پیش گفته بود «پسرم را به هشتاد میلیون ایرانی ترجیح می‌دهم»، حالا یکی از بلندگوهای دروغی شد که حتی مخاطبانش نیز به صحت آن شک دارند.

با این حال، مرور سابقه رسانه‌هایی چون ایران اینترنشنال، ایران وایر و شبکه من و تو در انتشار اخبار جعلی، نشان می‌دهد این‌گونه محتواها معمولاً در چارچوبی از عملیات روانی و پروژه‌های تکراری ساخته می‌شوند. از انتشار ده‌ها خبر دروغ درباره «فرار مسئولان نظامی ایران» و «بازداشت سردار قاآنی» گرفته تا روایت‌های ساختگی درباره تجمعات و درگیری‌های خیابانی؛ همه این موارد با فاصله‌ای کوتاه از انتشار، توسط همان رسانه‌ها یا منابع رسمی، تکذیب می‌شوند.

در این میان، پرسش ساده‌ای که ذهن بسیاری از کاربران را درگیر کرده این است که اگر واقعاً ادعای قتل «امید سرلک» صحت داشت، چرا باید همان نیروهایی که به زعم این رسانه‌ها، در این ماجرا نقش داشته‌اند، تصویر یا فیلم آن را به شکلی واضح و قابل ردیابی منتشر کنند؟

از سوی دیگر، در سال‌های گذشته و به‌ویژه پس از اغتشاشات ۱۴۰۱، حجم گسترده‌ای از محتوای انتقادی، تمسخرآمیز یا حتی توهین‌آمیز نسبت به حاکمیت در فضای مجازی منتشر شده است. اگر قرار بود هر فردی به‌خاطر چنین محتواهایی حذف شود، باید تا امروز هزاران نفر سرنوشت مشابهی پیدا می‌کردند. این مقایسه ساده نشان می‌دهد که ادعای مطرح‌شده درباره «کشته شدن امید سرلک» نه‌تنها غیرمنطقی، بلکه از اساس فاقد هرگونه پشتوانه واقعی است.

در نهایت، ماجرای امید سرلک، نه اولین و نه آخرین نمونه از پروژه‌های ساختگی رسانه‌های معاند است. هدف روشن است، تولید روایت‌های احساسی برای تحریک افکار عمومی، آن‌هم در فضایی که مخاطب خسته از خبرهای پی‌درپی، فرصت بررسی صحت ادعا را ندارد.

کاربران شبکه‌های اجتماعی بارها نشان داده‌اند که در برابر چنین اخبار ساختگی، هوشیارند و با نگاهی انتقادی، حقیقت را از تبلیغات جدا می‌کنند. همان‌گونه که در این مورد نیز بسیاری از کاربران با طنز و تعجب نوشتند: «اگر جمهوری اسلامی می‌خواست این فرد را بکشد، چرا باید فیلمش را خودش منتشر کند؟»

واقعیت واضح است؛ سناریوی «کشته شدن امید سرلک» محصول همان اتاق‌های رسانه‌ای شناخته‌شده است که سال‌هاست با دروغ، تصویرسازی و اغراق، سعی دارند ذهن جامعه ایران را هدف قرار دهند.

/// انتهای پیام