اجل معلق و اجل طبیعی

به گزارش رواج ۲۴ به نقل از –خبرگزاری فارس– گروه قرآن و فعالیت‌های دینی: امام علی (ع) می‌فرمایند: «اَفضَلُ الذِّکرِ القُرآنُ بِهِ تُشرَحُ الصُّدورِ وَ تَستَنیرُ السَّرائِرِ» برترین ذکر، قرآن است، به وسیله آن سینه‌ها گشوده و پوشیده‌ها روشن شود. (شرح غررالحکم ۲/۴۵)صفحه ۱۲۸ قرآن آغاز سوره مبارکه انعام است، آیات این صفحه با حمد و سپاس خداوند یکتا که خالق آسمان‌ها و زمین و تاریکی‌ها و نور است آغاز می‌شود. در ادامه همین آیه می‌فرماید که کافران برای خدا شریک قائل شدند.امام علی(ع) در تفسیر این آیه می‌فرماید: این آیه پاسخ به سه گروه منحرف است. اول مادی‌گراها که جهان را ازلی و منکر خلقت و آفرینش هستند، دوم دوگانه پرستانی که نور و ظلمت را دو مبدأ مستقل از هم می‌دانند و سوم مشرکان عرب که برای خدا شریک می‌ساختند.در آیه بعد خدا می‌فرماید که هر انسان مدتی در این دنیا زنده است و زندگی‌اش زمان معینی دارد که از اسرار خداست. طبق این آیه انسان‌ها به دو طریق از دنیا می‌روند، اول اجل مسمی که همان اجل طبیعی است و دوم اجل معلق یا اجل زودرس و غیر طبیعی.انسان می‌تواند با اعمال نیک و خیر اجل معلق را عقب بیاندازد و برعکس کارهایی چون قطع رحم و بدی کردن به پدر و مادر باعث مرگ زودرس می‌شود.در ادامه تلاوت ترتیل صفحه ۱۲۸ قرآن کریم شامل آیات ۱ تا ۸ سوره مبارکه انعام با صدای شهریار پرهیزکار تقدیم می‌شود.