آیا می‌توان گفت «دلت پاک باشد» و گناه کرد؟

به گزارش رواج ۲۴ به نقل از –فارس– گروه قرآن و فعالیت‌های دینی: امام علی (ع) می‌فرمایند: «ما جالَسَ هذَاالقُرآنَ اَحَدٌ الّا قامَ عَنهُ بِزِیادَهٍ اَو نُقصانِ؛ زِیادَهٍ فی هُدًی اَو نُفصانِ مِن عَمًی» هیچ کس با این قرآن همنشین نشد، مگر آنکه چون از نزد آن برخاست با فزونی و کاستی همراه بود، فزونی در هدایت و کاستی از کوردلی. (نهج البلاغه خطبه ۱۷۶)شروع صفحه ۱۲۰ قرآن مانند بسیاری از صفحات دیگر قرآن کریم درباره یهودیان است. خدا می‌فرماید که آنها با این همه جنایت و نافرمانی خود را بنده ویژه و نژاد برتر می‌دانند و چشم و گوش خود را روی هر سخن حقی بسته‌اند و گمان می‌کنند که در قیامت مجازات نمی‌شوند.این آیه درباره امروز ما هم صدق می‌کند خصوصاً کسانی تشویق به گناه می‌کنند و می‌گویند مثلاً حجاب نداشته باشید زیرا مهم نیست، باید دلت پاک باشد.حال به جای احساس تکلیف سراغ تساهل و تسامح می‌روند. البته اگر منافعشان ایجاب کند برای امور دنیایی مو را از ماست بیرون می‌کشند اما هنگام عمل به فرامین خدا می‌گویند که مهم نیست، باید دلت پاک باشد.این سخن که دلت پاک باشد، در هیچ جای قرآن و شریعت قابل قبول نیست و جایگاه علمی هم ندارد،اکثر یهودیان با دیدن مجازات الهی و سرانجام رفتارشان توبه کردند و خدا هم توبه آنها را پذیرفت اما این توبه چندان دوام نداشت و دوباره اعمال زشتشان را شروع کردند و تعداد کمی سر عهدشان مانند.خدا در ادامه به انحرافات مسیحیان اشاره می‌کند که مهمترین آنها اعتقاد به الوهیت مسیح و خدایان سه‌گانه است. قرآن حضرت عیسی را فرزند مریم معرفی می‌کند در حالی که مسیحیان او را فرزند خدا می‌دانند.